Εσύ είσαι ουρανός [03:42]

Καίουμαι για τ' εσέν' άμον τον Ήλιον π' εβγαίν'
και φωτάζ' το πρωίν, τη χαρά 'ς ση γην ντο δί',
'ς σην εγάπ' τραγωδώ, άμον το πουλίν πετώ.

Η σεβντά σ' σκουντουλίζ' άμον μανουσάκ' π' ανθίζ',
α σην ψη μ' παίρ' το μέλ' 'ς σα χειλόπα σ' για να φέρ',
εμορφύν' τη ζωή μ', τα χρόνια μ' έρται πλεθύν'.

Εσύ είσαι ουρανός, ο Φέγγον ο φωτεινός,
η θωρέα σ' παρλαεύ', τ' άστρα όλα πώς μαεύ'!